» Сабыр» Амир ата энесинин, кудайдан тилеп жургон жалгыз
уулу… Жалгыз уул болгондуктан, каалаганын
кылат, оозунан чыкканы аткарылат, аябай шок
болот… Бирок ошого жараша мектепте дагы аябай
жакшы окуду… Озу дагы сымбаттуу, бою узун, кашы
козу кара …болуп чонойду, арадан жылдар отту, Амир мектеп окуусун дагы кызыл аттестат менен
бутот, ата энесинин кубанычында чек жок эле…
Кесибин качан эле тандап койгон, врач болуп ата
энемди дарылайм деп тилек кылчу… Ошентип
мединститут окуу жайына тапшырат, жашоолору
кудайга шугур… Окууларында коп ийгиликтерге жетишет, досторунун арасынан айырмаланып турчу,
достору аябай коп болчу, досторунун тилине кирип
чакырган жактарына бара берет, конул ачышат,
тунку кечелерге барышат… Айтор жаштыктын
доорун суруп жатты, туура жаштыкта ойноп кулуш
керек, бирок ал дагы чеги менен…. Ойнойбуз деп эле азыркы жаштар ичип чегишкенди уйронушот,
арты кандай болоорун билбей… Амир окуусун
аяктаарга жарым жыл калды, туулган кунуно атасы
машина белек кылат… Андан сайын анырандап,
кочодо журуп калды, атасы баласына , балам макул
машинанды айдаба дебейм бирок кечинде азыраак айда, азыркы жаштар шумдуктуу эленер, ичип алып
бир балээге кабылба да, деп санааркап жатты…
Макул ата деген, Амир дагы сыртка чыгып кетти,
ошол куну достору аябай эле мас болуп калышат,
Амир анча мынчада кана ичип
Клет. мына ошол куну Амир досторун уйлоруно жеткизем деп келе жатты, жанында торт досу бар
эле, баары мас, ар кимиси ар жактан алаксытат…
Ангыча Амир жолдон отуп бара жаткан адамды
сузуп алат… Баары соолуга тушту, энгирей эсин
жоготкон адамдай туруп калды, бир кезде
жанындагы достору жок экенин байкады, тан калды, дос деген жардам бериш керек эле го
акмактаар деп бакырып алды…. Чуркап барып
сузгон адамды караса, башынан кан кетиптир, колу
титирей тамырын текшерди, сокпойт… Демек олуп
калыптыр, сооп мага атамдын айтканын угуш керек
эле деп кубуроно берди… Тез жардам чакырып озу, милицияга барып баарын токпой чачпай айтып
берди… Байкуш ата энесине кыйын болду, жалгыз
уулу балееге кабылды, Амир ата энесинен кечирим
сурап жатты, макул уулум эн башкысы озун аман
экенсин, деди атасы, байкуш апасы жашын тыйа
албады… Ошентип сот отту, соттук экспедиция боюнча, каза болгон киши мас болуп чыкты, жана
Амир озу куноосун мойнуна алганы учун беш жылга
кесилип кетти… Кайгырып ичтери туздай ачышкан
ата энеси ыйлап кала беришти… Амир озун
жемеледи, эч нерсеге конулу чаппай , тамакка дагы
табити жок арыктап кетти, мурункудай шайыр эмес, бир топ жылга карып кеткендей токтоо болуп
калган, жанагы досторунун бири дагы, сурап
келбеди… Эми досторунун кандай экенин билди,
ичинен аларга нааразы болду, ата энесинин созун
укпаганына ичинен окунуп жатты, ата энесин
ойлоп , ооруп калбагайле деп тынчыздана берди… Ичинен боштондукка чыксам баарын башкача
баштайм деп озуно озу дем берип жатты, ата энеси
тез тез каттап турат…. Озун алардын алдында
куноолу сезип жатты, каарыган кезинде кол кабыш
болбой мынтип туйшук салып олтурам деп, ичинен
сыздай берди, беш жылдын ичинде кандай гана кордук корбоду, ата Энем деп гана баарына чыдады,
бирок акыркы 2 айда ата энеси келбей калды…
Чыдамы кетип кыжаалат боло баштады, акыркы
жолу апасынын ону кубарып , чачы агарганын
корду эле, журогу ооруй баштады… Ошол беш жыл
бир кылымдай сезилип кетти… Акыры коптон куткон куну келди, боштондукка чыгып асманга
карап, абадан кере кере дем алып жатты… Анан
уйун коздой шашып жоноду, Шаар беш жылда
кыйла озгоруп кетиптир… Жылмайып тоскон
апасын, менен кучак жайган атасын элестетип келе
жатты… Бирок уйунон такыр башка Адам чыкты, СИЗ кимсиз,??? Деди .. Мен апам менен атама келгем
деп апкаарый туруп калды… Кечирес бул уйду 2 ай
мурун сатып алганбыз деп, дарбазаны жаап салды…
Эмне кылышын билбей, отуруп калды, журогу бир
орунда турбай
Ар нерсени ойлонду, акыры жакын жерде жашаган тайакесине барат, дарбазадан киргизгиси келбеген
женеси, ата энен кайтыш болду деди… Саламы
жок… Эмне деген Амир жерге отура калды, башын
мыкчып ыйлап баштады, уйго кир дебеген женеси,
сооротуштун ордуна кайра, атан менен апаны
коигонго, уйунорду саттык, бизден доолачу болбогула, ошого рахмат айт… Деп эшигин Тарс
жаап кирип кетти… Журогун бироо ийне менен
сайып жаткандай , ооруп жатты… Байкуштарым
менин баары менин айыман, силерге туйшук
салдым, ак эмгегинерди актай албадым деп …
Ыйлап жатты… Озун эч кимге керексиз адамдай сезип жатты, ата энесинин артынан кете бергиси
келди,… Акыры буттары чарчаган сон бир сейил
бакта олтуруп калды… Канча олтурганын билбейт,
бир кезде наристенин ыйлаган унун укту, Жака
белин караса, карангы кирип калыптыр, ары
жактагы олтургучта, кичинекей наристенин ыйлап жатканын корду, жанында эч Ким жок.. Чуркап
барып ала койду, наристе билгендей сооронуп,
калды, кичинекей экен, кыязы 2-3 айлык эле
окшойт, бойтойуп бир ширин, кайсы акмак
таштады экен деп , наристени кучактай жытынан
искеди… Бах чиркин дуйнодо наристенин жытынан отоор жагымдуу жыт болбосо керек, Амир озунун
куйутут унутуп калгандай болду, ангыча ары жактан
жаш келин жугуруп келип наристени жулуп Алды,
наристени кучактай ыйлап жатты, кечир балам
акмак апанды кечир, сени таштабайм деп баланы
ооп жатты… Неге таштайсын анан канындан жаралган баланды деп жини келе унун катуу
чыгарып суйлоду Амир… Козунун жашын аарчыган
келин, айласыздан байке, СИЗ эмнени билет
элениз… Башыма жалан оор кундор жазылыптар,
жашыман ата энемди корбой жетим остум,
корбогон кордукту кордум, он бирди бутпой алып качып кетти, анда да жашоом онолбоду, куйоом
коп ишчу, Уруп сокконунан, соогумо жете турган
создорунон тажап кеттим акыры шаарга качып
жонодум… Бекиткен акчам бар болчу, батир жалдап
жашайм, акыры акчам дагы тугонду, же иштей
албайм балам менен, курсагы ачып ыйлай берет, а менин сутум жок, акыры ушул жерге таштадым,
мумкун башка бироо багып курсагын тойгозоор деп,
канымдан жаралган баламды таштай албадым деп,
кайра артыма чуркадым, менин эч кимим жок деп
солкулдай ыйлай берди… Байкуш мунун кайгысы
меникинен оор турбайбы деп боору ооруп кетти Амирдин… Болду карындаш ыйлабачы, мен дагы
жалгызмын, бугун турмодон чыктым, ата энемдин
кайтыш болгонун бугун уктум, же уйум жок, же
тууганым жок деп, жер карады… Солкулдап ыйлап
жаткан келин озун сооротуп… Таныркап карап
калды, а эмнеге камалдыныз эле деди? Байкабай Адам сузуп алгам, досторум менен келе жатып,
баары кыйынчылык кезде таштап кетишти деп
ушкуруп Алды,… Бир бирин эмне деп соороторун
билбей отуруп калышты… Наристенин курсагы ачып
ыйлап баштады… Кааласаныз бугун биздикинде
жашап турун, деди бир кезде келин… Ушуп анын устуно чарчап турган Амир макул, бир куну
кайтарам жакшылыгыны рахмат деп суйунуп
кетти… Менин атым Амир сеникичи?? Жамал деди
ооз учунан… Жашаган жери жупуну болгону менен
жылуу, ары таптаза экен, Жамалдын тыкан таза
экени корунуп турду… Озу дагы назик, сулуу болчу… Эртеси эле Амир иш издеп жоноду, кыйынга тушту
иш табыш, акыры бир жерден, курулушка Адам
керек деген жазууну корду… Бир кун кечке иштеп,
суй жыгылды, кечинде биртке гана акча берди,
ошого болсо да кубанып, жолдон балага сут, анан
жегенге майда чуйдо Алды, Жамал суйунгондон козуно жаш Алды,кантип ыраазычылыгын
билдиреерин билбей жатты… Рахмат айтпай эле кой
Жамал, мени кочодо калтырбаганына ыраазымын…
Эми кундо иштеп келем, сен баланы карап уйдо
олтура бер, близ бир бирибизге жардам беребиз,
деп жылмайып койду… Кереги жок, озунунузго эле сарптан, менин да короор кунум бардыр, деп
уялынкы жер карады Жамал… Жок Жамал карачы
экообуздун тен эч кимибиз жок, ошого бир
бирибизге жардам беребиз, сен уйдо тамак жасап,
менин анча мынча кирлерими жууп турасын, мен
акча таап, батирге, тамак ашка берип турам келиштикпи деп колун берди, жылмайган Жамал
дагы кол алышты макул деп… Ошол куну экоо
башынан откондорун айтып олтурушту, баласы
ошол куну тынч уктады… Ошентип куну- туну Амир
ар жумушта иштеп журду, жашоолору оноло
баштады, иштен келип Жамалдын баласы Белекти эрмектейт… Жамал даамдуу тамактарды жасап,
кундо Амирди ишинен келишин уктабай кутуп
олтурат… Акыры иши дагы онолуп, бутпой калган
окуусуна топтой баштайт… Жамал аябай ыймандуу
эле, Амирге ичинен ыраазы болуп журду,
кийиминин эч жерин кир кылбай баарын, утуктоп тазалап турат… Туну Белек ойгонуп ыйлап баштайт,
чуушь деп Амир баланы колуна алып, соорото
баштайт, чуушь балакай апан ойгонуп кетет, деп сут
ысытып курсагын тойгозуп Жамалдын жанына
жаткызып коет… Жамалдын дагы устун жылуулап
жаап, коюп ордуна барып жатып алат… Омурундо мындай мээримди корбогон Жамал ичинен Амирге
ыраазы болуп жатты… Ойлоп корсо Антип эч ким
Жамалга мээрим тогуп , койбоптур… Кундор отуп,
Амир суйунучтуу уйуно кайтат, Жамал билесинби,
окууму улантсам болот экен, бугун суйлоштум
топтогон акчалар жетет, куда буйруса врач болом… Деп суйунуп жатты, Жамал дагы Амирге кошулуп
суйунуп алган… Кундор отуп, Амир окуп дагы иштеп
дагы жатты.. Окууну жакшы окуган сон, тез эле
оздоштуруп кетти, ошентип окууну кызыл менен
бутурду.. Жамал экоонун кубанычында чек жок
эле… Кесиби боюнча Амир врач болуп иштеп калды, айлык майанасы жогору болчу, аз убакыттын
ичинде, чон уй Алды…. Жамал менен Белекти
киргизип Алды… Бир куну Жамал, Амирге биз
кетейли, бизге коп жакшылык кылдыныз рахмат,
балам чонойуп калды озум иштей алам, сизге
кыйынчылык келтиребиз деди… Ойлонуп олтурган Амир , Жамал билесинби? Мен жашоодон умутуму
узуп олтурганда силерге жолуктум, ошондо мен да
бироого керек экенимди сездим, силер мени,
жашоого кайтардынар, анан дагы айтаарым сендей
назик, журогу таза, ыймандуу жанды
кезиктирбедим, ошого мага турмушка чык, Белек менин да уулум, экооно ушунчалык конуп
калыпмын деди… Жамал дагы Амирди жактырат
эле, бирок озун тен деп ойлобойт эле, анын
сунушуна ичинен аябай кубанды, бактылуу болчу…
Ошентип экоо аз эле Адам чакырып той откозушту…
Жамал мурункусунан дагы сулуу болуп кулпуруп кетти, жузундо дайыма мээримдуу жылмайуу,
экоонун жашоосу жомоктогудай эле, аябай
ынтымактуу, бир бирин чын дилдеринен
Суйушот эле… Арадан айлар отуп, Жамал кыз
тороду, Амирдин кубанычында чек жок.. Кичинекей
периште, Жамалга окшош эле, кирпиктери узуун, козу бакыракай, бобогум деп Белек жанынан
чыкпайт… Кундордун биринде, Амирге катуу
оорукчан аял келет, текшерейин деп палатага
кирген Амир оз козуно ишенбеди, бул апасы болчу,
козуно жаш алып тизелей олтуруп, апасын
кучактады, апам менин , тируу экенсиз го, сизди кайтыш болду дешти… Кандай бакыт,? Рахмат
кудайыма шугур деп ыйлап жатты, акыбалы оор
эне уулун коруп, ыйлап жатты… Журогуно тез Арада
операция жасаш керек эле, Амир озу жасады,
баары жакшы болду, запасы куландан соо болуп
жазылып кетти, корсо ата энеси ооругандан пайдаланып, тайакесинин аялы уйлорун сатып
жиберген экен… Оздору ооруп карылар уйундо
кыйналып жашап журушуптур… Жамал кундо
тамак аш алып келип апасын жакшы карайт, Амир
атасын дагы карылар уйунон алып келип Алды…
Алардын кубанычында чек жок, уулунун торундо, эки небересин ойнотуп, келининин колунан чай
ичишип, олтуруп калышты… Мына достор, эки
адамгерчиликтуу, ыймандуу адамдар жашоолорун
ондоп кетишти, эн башкысы ыйман болсо башкасы
дагы болот… Жана бул дуйнодо сабырдуу болуш
керек экен, сабырсыздыктан коп нерседен айрылышыбыз мумкун… Кудай эмгекчил адамды
суйот, менин колумдан келбейт деп баарын таштап
салбаш керек, баары оз колунда, баарын оз колун
менен тургузсан болот… Айдын баары эле карангы
боло бербейт, сага дагы кун тийет!!!
