—Балам менен кошо үй-бүлөмдү, бактымды, сүйүүмдү уурдап алдың. Жумагүл мен сени бир тууган синдим катары көрбөдүм беле, айтчы бирөөнүн жашоосу таттуу бекен? Мейли дейин, тагдырыңа баш ийип Дастан менен өмүр дайрасына чогу аттаныпсын. Менин баламдын сага эмне кереги бар?
— Мен сизден миң ирет кечирим сурасам дагы аздык кылат, билем. Кылган ишиме кечирим жок экенин дагы билем, бирок Элмира эже өзүңүз дагы жакшы билесиз го. Чын жүрөктө жаралган сүйүү эч бир мыйзамга, эч бир кыйынчылыкка, ал тургай намыска дагы баш ийбейт экенин. Колумдан эч нерсе келбеди, сиздей бир тууганды жоготуп алганымды жакшы билсем дагы, Дастанды кечип кетүү колумдан келген жок. Чынымды айтайын, Дастандын ошол кездеги мамилеси сүйүү эмес экен. Сизди жоготуп алуу сезими аны алсыз кылып, айла таппай убактылуу башын жөлөп, сооронууга ишенимдүү желке издептир. Азыр болсо мени орто жолдо таштай албай, айласыз жашап жүрөт.
— Мага Дастандын кереги жок, колуңдан келсе эр кылып ал. Мен баламды алып кетем, Дастанды тезирээк кел деп айт. Баланы алып кетип жатканымды билсин.
Биздин сөзүбүз аягына чыкпай эле Дастан кирип келди. Баягыдай эле сымбаттуу, кабагы сүрдүү. Бирок, арыктап калган. Жаш көрүнүп кетиптир, өзүнөн бир топ жаш кыз менен жашап жүрсө анан жаш боло да.
— Кел Элмира. Жакшы болуп калдыңбы.
— Дастан, сурабай деле койсоң болот. Мага өмүр бою чогуу болобуз, бактылуу күндөр алдыда, баарыбыз чогуу болобуз деп сөз бербедиң беле. Мен сага ишенгем, биринчи мүмкүнчүлүк болоор замат башканы таптың. Бир жарым жылдан бери басып келбедиң.
— Ким айтты? Ким айтты сага мени басып келбеди деп. Мен сен жаткан керебетке жөлөнүп, канча түндөрдү өткөрдүм. Сенин жакшы болуп кетишинди, кудайдан эң көп мына мен тиледим. Күндөн күнгө алсырап кете бердиң, ошондо билесиңби сенден биринчи мына мен өлдүм. Жүрөгүм араң чыдады, чыдабайт эле. Үмүтүм үчүн канчалык кыйын болсо да туруштук бердим. Үйдү, машинаны саттым. Чогулткан акчаны кошуп сенин ден-соолугуна жумшадым. Милдет кылбайм, ал менин милдетим. Ошол аварияда, мен эмес сен өлүм астында калганың мага катуу сокку болду. Жакшы болуп, өзүңө келип, сүйлөп калдың. Бирок мени эстеген жоксуң. Баламды дагы эстеген жоксуң, эч кимди эч кимди угуп жатасыңбы. Сүйгөн адамым, мени караганда тааныбаган адам сымал өткөнү канчалык оор билесиңби. Ошонун себеби мына өзүм, күнөөкөр өзүм экени мени сенин жаныңда тургуза албады. Балким чыдап жүрө берет элем, бирок акыркы күндөрү мени көргөндө ыйлап, бакырып, кайрадан оорун жаңыдан кайталай берди. Сыягы жол кырсыгы болгондо, акыркы көргөнүң мен болуп, коркунуч сыяктуу эсиңде калсам керек. Сенин кайра бутка турушуң мага эң баарынан маанилүү эле, ошол үчүн менсиз жакшыраак деген чечимге келдим. Үмүттү болсо таштай албадым, апама сенин түйшүгүн жетерлик болчу. Апама дагы айткам, толук сакайып алсын анан сүйлөшүп алабыз. Баланы сенден тартып алууга акым жок, аны жакшы билем. Жардам керек болсо сура, баланы алып кетем десең да өзүң бил.
— Дастан кайдагы жардам? Карызга белченден батып, араң жүрөсүң го.
— Жумагүл сен бөлмөгө кирип турчу. Биз өзүбүз сүйлөшүп алалы.
— Жок, сүйлөшүү бүттү. Сен, Жумагүл экөөң менин башымды аттап үй-бүлө куруп алгандан кийин, кандай сөз болуусу мүмкүн. Болгону Үмүттү алып кетип жатканымды айтууга күттүм. Бактылуу болгула, бетсиздер.
Баламды көтөрүп алып, бир колум менен өзүмдүн, баламдын жашын аарчып бараттым. Кулагым тунуп, ачуу үндөн бөлөк эч нерсе угулбай кете бердим. Качан гана көчө башына жетип, машинага олтуруу үчүн кайрылдым. Жумагүл жерде тизелеп ыйлап атыптыр, Дастан болсо башын мыжыгып олтурат. Билбейм, сөзгө ушунчалык тээригип кеттиби же Үмүттү алып кеткениме жаман болуштубу.
Үйгө араң келдим, Үмүт токтобой ыйлай берди жеткенче. Үйгө келсем Аруужан дагы ыйлап жатыптыр, билбейм эмне кылууну. Ызы-чууга башым айланып өзүмдү жаман сезип, турууга ал келбей олтура бердим. Сиңдим чыгып Үмүттү колуна алып сооротуп, Аруужанды жетелеп кетти. Экинчи иним болсо мени жерден тургузуп, суу ичирди. Бул чыр эч нерсе эмес экен, кечинде боло турган чырдын жанында. Апам жумуштан келип калды, Үмүттү карап эле түшүндү окшойт. Мени кучактап койду. Байкуш апам катуу чарчап жүрөт.
Жакшы эле олтурганбыз, бирок Аруужан мага такыр сүйлөбөй койгон. Элдар дагы таарынып калган сыяктуу. Жатууга камынып жатсак Элдар бир жери ооруп жаткандай кыйкырып ыйлады. Коркуп жанына барсам токтоноор эмес.
— Элдар эмне болду сага балам? Азыр эле жакшы эмес белең?
— Алдыгы ээрчитип келген бала ким?
— Ал иниң болот балам, аты Үмүт.
— Аруужан эжем айтты го, сен ушул балаңды деп бизди таштап, келбей журуптурсун. Эми күйөөң келеби?
— Аруужанга аны ким айтыптыр?
— Апам, атам дагы айткан бизге.
— Балам уксаң, мен силерди деп Үмүттү, Үмүт деп силерди чанып кетпейм. Баарыңды бирдей жакшы көрөм, жүрөгүмдө ар бирөөнө орун ар башка. Сүйлөштүк эле го балам, чоңойгондо баарын жакшы түшүнүп аласың.
— Элдар апам чын айтыптыр, Элмира апамдын баласы, күйөөсү бар экен. Бизди цыгандарга сатат эми акчасы калбай калганда, качып кетели десем сен болбойсуң. Мен калбайм бул үйдө.
— Аруужан…
Жинденип катуу бакырып жиберип кайра өзүм коркуп, балдарыма жетип кучактап, кучактап алдым.
— Суранам кызым, балам мага бир мүмкүнчүлүк бергилечи. Мен болгон күчүмдү салам, биз бирге жана бактылуу жашайбыз. Силерди эч качан таштабайм, жашоомдун маңызы силер.
Айтор ый басылбай таң атты. Башым чоң чарадай болуп калыптыр, ооруп. Шыңгыр үн чыгып, ким экенин карап чыксам апам экен. Жумушка кетип баратат, мен тарапты карабай көзүн алып качып калыптыр.
— Апа, мага таарынбаган сиз эле калдыңыз эле. Эмне кылдым? Апа эмнеге таарынып жатасыз? Болгон аракетимди жумшап жатам, болгон күчүмдү жумшадым, жумшай берем. Эч качан сыноого сынып, оңой жеңилип бербейм апа. Бир суранычым бар, сиз мени колдоп жанымда болуңуз. Бул убактылуу кыйналуу апа, сөз берем бир аз өзүмө келип, балдарымды өзүмө көндүрүп алайын анан баары жакшы болот. Сиз үйдө олтурасыз, келин алып берем буйруса иштеп. Болгону таарынып жүрөк оору кылбаңыз.
— Эмне эле деп жатасың Элмира?
Мен апамды таарынып турат десем, апам уйкусу ачылбай ошентип турган экен. Сөзүмдү укпаптыр деле, күлкүм келип апама тигиле карасам, апамдын көздөрүнүн асты аябай көгөрүп калыптыр. Кеч жатып, таң атпай тургандын жыйынтыгы. Ошончодон бери мени ойлоп жүрүп дагы болду го. Кайра жатпай, балдарга тамак асып, тегерек четти иреттеп, балдардын турушуна баарын даяр кылып койдум. Дарбазанын ары жагын дагы тазалап койоюн деп чыксам, дарбазага жабышып Жумагүл туруптур.
— Элмира эже жаман оюм жок, үстүмдө кудайым турат, калп айтпайм. Үмүттү түнү менен ойлоп, уктай албай чыктым. Жакшы уктадыбы? Үмүт үйдөн бөлөк жерде уктай албайт болчу.
— Менин балам менен ишиң эмне? Эрин турат, бар ушундай баладан онду тууп ал. Менин баламды айланчыктабай.
Жооп берүүгө маанайы жок окшойт, сүйлөбөй барып арыктын жээгине олтуруп алды. Бир нерсе күтүп жаткандай. Бир жинденсем бир күлүп, бир кезде мен ооруп жатсам, жардам колун сунмак түгүл, эмне болдуң?- дегенге жараган жок.
Уландысы бар
