Лика башынын үстүнөн секиргенин чечип, диванга ачууланып ыргытты. Ал эки кадам басып, стаканды алып, ач көздүк менен суу ичти. Анан деми кысылып, акырын чечинип кирди. Ал үйдү тегеректеп карап, өңү бырсылды.

Бир аты батир. Кандай батир! Айыл жериндеги аянычтуу студия. Жана ошондой эле алынуучу. Жамандык жетпейт! Ал эми бүгүн, бактыбызга жараша, жумушта ар ким үйгө эмне сатып алып жатканын, кандай ремонт жасай турганын айта башташты. Коронавирустун айынан ар кимдин саякаттары үзгүлтүккө учурап, бардыгы турак жайын жакшырта башташты. Ал эми ар кимдин батирлери, дачалары, машиналары бар… Жана анын бар!

Лика саатын карап, каалабай муздаткычка жөнөдү. Кечки тамак жасоого убакыт келди. Көп өтпөй эшик тарсылдап, босогодо Виталиктин күйөөсү көрүндү.

— Сен эмнесиң? — деп сурады ал Лика.

— Эч нерсе, — деди ал капаланып. — Жумушта баары мактанышат, сатып алышты, сатып алышты, ашканага эмеректерге заказ беришти, дачага селкинчек сатып алышты, а мен… Бирок айта турган сөзүм жок!

«Түшүнүктүү,» деп этият жооп берди Виталик.

— Эмнени түшүнөсүң? Лика ошол замат толкунданып кетти. Биз кайырчылардай жашайбыз! Андан да жаман! Студия ижарага алынган, баары бир бөлмөдө. Кантип тамак баштоо керек, ошондуктан, анда ашкана менден чач жыттанып, эч нерсе жардам берет. Акчабыз жетпейт, эч жакка кетпейбиз!

— Мен эмне кылам? Күйөөсү өзүн коргоого аракет кылды. -Институтту жаңы эле бүтүп, иштей баштадык, айлыгы деле аз. Ошентип ата-эне бизге жардам берип, жумушка орноштурду.

— «Мен эмне кылам? Мен эмне кылам?» – Ликаны туурады. Ата-энең үч батирлүү. Үч! Сага бирөөнү эле бере алышпайбы?

Демек, сен каалабадың! – күйөөсү ачууланды. — Ким чатак чыгарып, ижарага кеткенбиз?

Лика ачууланып муунуп калды.

— Демек, алар бизге бербейт! ал муундар менен сүйлөдү. — Алар жөн эле — «жаша!»

— Анан эмне? – деп жооп берди күйөөсү. — Түшүнөм, кайнадың, сага эч нерсе жакпады. Ооба, батирлер эски, көп ремонту жок. Ооба, андан тышкары, баш тартты. Бирок косметикалык оңдоолорду жасап, жашоого мүмкүн болчу.

— Жок, — деди Лика кескин түрдө. — Бул учурда эмес. Болгону бул квартира БИЗДИН ЭМЕС.

— Анан? Күйөөсү түшүнгөн жок. Мейли, ата-эне. Айырмасы кандай?

— Чоң! Лика көзүнө жаш алып. «Мен өзүмдү ал жакка таандык сезбейм. Кантип аман калдың. Мен үйүмдү каалайм! Меники! Ата-энеңе айт, бизге квартира берсин, анан керек болсо оңдоп беребиз.

«Алар макул болбошу мүмкүн», — деди күйөөсү ойлонуп туруп. «Бул алардын батирлери.

— «Алар»! Лика ачууланды. — Анан уулу «алардыкы» эмеспи? Алар уулуна жардам бергиси келеби?

— Анан макул болбосо? — деп кейип сурады Виталик.

— А эгер макул болбосо, — Лика салмактуу сүйлөдү, — анда батирди бөлүштүрүүгө арыз бересиң деп айт. Анткени, сенин ата-энеңдин батиринде үлүш бар. Квартира эбегейсиз, так борбордо, үлүштөн түшкөн акчага бир бөлмөлүү квартира, кошсоңуз эки бөлмөлүү квартира алууга толук мүмкүн. Ооба, ооба, Виталик, чоңоюуга убакыт келди. Сиз бойго жеткен адамсыз, үй-бүлө үчүн жооптуусуз. Ал эми сенин үй-бүлөң менмин, мен сени ар дайым колдойм.