Менин биринчи сүйүүм коркунучтуу түшкө айланды
15 жашымда биринчи жолу сүйгөм, менин сүйүүм эки башка болчу. Ар бир адам билет, бул кандай ойлонбогон курак жана ата-энелердин сүйүүдөн баштарын жоготпоо, мен тандаган адамымдан алыс болуу деген бардык ынандыруулары сезимдерибизди гана жылытып, бош мүнөт сайын бирге болууга аракет кылдык. Досторум менен сейилдеп жатканымды айтып ата-энебизден жашынып, мен ага чуркап бардым, экөөбүз сейил бакта, кумдуу деңиз жээгинде чогуу жүрдүк.
Жылдар өттү, биз 18 жашта болчубуз жана бул балалык сүйүү муздап кетиши керек болчу, бирок жок, сезимдерибиз жаңы деңгээлге көтөрүлүп, биринчи интимдик мамилебиз болгон экен. Албетте бул жерде жөн эле мамиле эмес болчу, 19 жашымда бала күтүп жатканымды түшүндүм, ал кездеги жигитим бул кабарга укмуш сүйүнүп, жарандык никеде чогуу жашай баштадык. атамдын батиринде ата-энебизден бөлөк үйлөнүү. Ошондо мен келесоо болсом, мамилени дагы деле мыйзамдаштырыш керек экенин түшүнбөй, мамилени мыйзамдаштырбай, келечекти ойлобой ушинтип жашап жүрдүм.
Кош бойлуулугум абдан кыйын болду, каным туура келбегендиктен (менин каным терс, жолдошум позитивдуу) дайыма ооруп журчумун, ошонун айынан резус конфликти жана коркунучтуу токсикоз болуптур, бирок баламды чыдап, аман-эсен төрөп алдым. күчтүү уулум.
Уулум каприз болуп, түнү менен араң уктачу, анан курсагы бурулуп же башка нерсе болуп калат, жакшы, анан чечип кыйнап жүрдүк. Ооба, жок дегенде жолдошум чыдап, баардык маселеде мага жардам берип, жада калса түнү менен балага туруп, “жакшы жат” дейт, вообще, ал кезде эң камкор күйөө, ата болчу. Жолдошумдун уулун кийинтип, ойноп жүргөнүн көргөндө жүрөгүм дүкүлдөп, жылмаюу жүзүбүздөн кетпеди.
Биздин бактыбыз биз каалагандай узакка созулбаганы өкүнүчтүү. Уулу жарым жашка чыкканда, биринчи чыр-чатактар башталып, күйөөсү ичкилик биринчи орунда турган кандайдыр бир кылмыштуу топ менен таанышкан. Күйөөм бир аз иче баштады, убакыттын өтүшү менен ал менден жашыруун жумуштан баш тарта баштады. Эки жумадан кийин мен анын жумушка такыр барбаганын билдим, чынын айтсам, ушундан аябай шок болдум, анткени ал адаттагыдай эле эртең менен саат 7:30да жеткирүү үчүн кетип калып, келди. жумуштан кийин эле бир убакта.
Мен отуруп алып, нормалдуу аялдыкындай болушу керек эле, күйөөмдөн эмне үчүн жана эмне үчүн деп сурадым, анын эмне көйгөйү бар жана эмне үчүн баланы бир нерсеге багышыбыз керек деп сурадым, түшүнүктүү жооп уга албадым. Анан ал досторуна баруу убактысы келди, качан болсо сүйлөшөбүз деди.
Ал досторунан келди, албетте, сергек эмес, дароо эле төшөккө кетти. Ойгонгондо жаныма келип, «мен эмне болсом да, жумушуңар бар, жумушуңар жок болсо да күмөн менен жашайсың, күмөн санайсың» деп бычакты тамагыма алып келип, бычакты алып, Акырындык менен аны кайра ордуна алып бардым, мен андан коркконумду байкабай өзүмдү жаап койдум. Убакыттын өтүшү менен жумадан жумага менин башымдан өткөн окуялардан сүтүм күйө баштады, уулум тамак ичпей калды, мен бир нерсе кылышым керек болуп, уулума аралашма менен толуктап баштадым. Аралашма да түгөнүп, уулун чоңдордун тамактары менен тойгузууга болбойт, жаңы аралашмага акча жок болчу, анткени күйөөсү ушул убакка чейин иштечү эмес. Кайненеси баласынын жинди болуп калганына байланыштуу сүйлөшпөй жатканынан күмөн санап, муну менен мени күнөөлөгөн. Жолдошума досторунан карызга акча алып аралаштырып алайын десем макул болуп даярданып калды. Кечинде үйгө аралашпай келип, мен андан баланы эмне менен багам десем, ал мени жөн эле уруп, бөлмөгө кирип, бизди коридорго калтырып койду. Үмүтсүз ыйладым.
Жолдошум 10 мүнөттөн кийин залга кирип келип, эмнеге ыйлап жатканымды сураганда, өзүң ойлонуп көр, мен чындап эле ушундай мамилеге татыктуумунбу, мен сенин уулуңду жакшы көрөм, сен менин колумду түшүнөсүң, — деп жооп бердим, ал ыйлап кирди. Күмөн санап, башына эмне келгенин билбей турганын айтып, кечирим сурай баштаганда, таарынганымдан ого бетер ыйлап жибердим. Ыйлабачы деп суранды бирок токтоно албадым, кайра «жыртпа» деди, анан дагы уруп баштады, баары туман болуп калды, ызы-чуу чыгарбайын деп унчукпай түртүп жибердим. баланы ойгот, канчага созулганын билбейм. Бул жерде мен көгөрүп отурам Жүзүмдө эмне күнөөлүү экенимди түшүнбөй, айланамды карай баштадым жана күйөөм дагы досторуна кеткенин түшүндүм да, телефондун трубкасын алып, досума чалып, аралашманы сатып алып кел деп сурандым. мага …
Саат 23:00до бир досум келип эки пачка аралашманы алып келди,ал коруп шок болуп,куйоом ушундай кылганына ишенбей,милицияга чалгысы келди,албетте мен андан айттым.Ал айтты мен укташ керек болчу жана мени бөлмөгө жиберип, бала менен калды.
Эртең менен күйөөм келип, сүйлөшкөн кызымды эшикке түртүп жиберди, ал мага анын кандай жаман экенин баарына айтам деп кыйкырып кирди, мен аны балам үчүн тамак алып кел деп гана сурадым, ошону менен болду, бирок ал баштады. Мени муунтуп, эмнени көрүп эсимди жоготуп койдум, токтой калып ыйладым.Мен ата-энеме да, ага да айтпай, бул кордуктун баарына чыдадым.
Жакшы күндөрдүн биринде ушундан чарчап, буюмдарымды чогултуп, ата-энеме барып, анын буюмдарын эжесине тапшырдым. Ал мени да, баланы да чечпей койгону үчүн өлтүрөм деп коркутту, бул жөн эле коркутуу эмес, түз эле бизди машинага түртүп салуу аракети, бирок бизди убагында түртүп салган боорукер адамдарга рахмат. Кудайга шүгүр, мунун баары артта калды, азыр болгон окуяга ачууланбай, өзүмдүн жашоом менен жашап, уулумду өзүм чоңойтуп жатам.
