Менин ашыкча камкор кайненем
Кайнене кантип, эмне кылуу керектигин түшүндүрөт
Кимдир жумушта таанышат,кимдир кочодон, биз атайын сайттан жана жолдошум экөөбүз тренингден таанышканбыз. Биздин борбордук филиал күнүмдүк турмуштан качып, өзүн өзү өнүктүрүү менен алектенүү үчүн ушундай шылтоо уюштурган. Биз кызыктуу убакыт өткөрдүк. Ачыгын айтсам, аны узатканда капа болдум. Экөөбүз түбөлүк ажырашып кетебиз деп ойлогом. А бул жерде андай эмес. Тажаганга убактым жок десем болот. Бир айдан кийин ал дагы биз менен болду. Азыр квалификациясын жогорулатуу курстарында. Мени көрүш үчүн атайын суранганын айтты. Ошондон кийин экөөбүз чогуу болобуз деп түшүндүк…

Ал менин кичи мекенимде калгысы келген. Бирок, мен анын кеңсесине көтөрүлүү менен өтүүгө мүмкүнчүлүк алдым. Бирок биздин филиалда жакын адамыбыз үчүн бош орун жок болчу. Ошентип, мен ага барууга туура келди. Ырас, тандалган адам дароо эле батирди ижарага алып, туугандары менен жашабай турганын айтты. Турак жай жакпаса алмаштырабыз деп убада берди. Бирок апасы менен жашагысы келбейт. Ал убакта мен эмнеге экенин түшүнгөн эмесмин…

Ата-энеси менен жолугушууга чейин телефон аркылуу гана байланышчубуз. Жадакалса тууган-уруксуз, чогуу, акырын кол коюшту. Сүйүктүү аларга келүү сунушунан баш тартууга себеп таап, бизди да чакырган жок. Эмнегедир уялып кеттим. Балким мен ага ылайыктуу партия эмесмин, мени туугандарына тартуулагандан уялып жаткандыр деп ойлойм? Ал ага тынчсыздануусун билдирди. Башын тырмап, апасын майрамга чакырды.

Бермет апабыз капка салынган энергиянын агымын алып келгендей келди. Мындан тышкары, көптөгөн жакшылыктар. Мындай молчулукту мен бир жерден супермаркеттин текчесинде жана бардыгын камтыган ресторанда гана көрдүм.

Беш лоток желеден запастарды алуу акциясы башталды! Элестете аласызбы? Беш. Мындай темир кутулар, жана ичинде бир нерсе бар. Жок, негизи, мен кээде чоң энемдикинде желе жеп алчумун. Чынын айтсам, бул менин тамагым эмес. Бирок, бул жерде такыр башка маселе. Мен лотокту ачам, орус ашканасынын бул кереметин кара. Анан ушул “титиреп” мени карап тургансыйт. Кымбаттым эле мага секирип келди. Кыязы, менин чоңойгон көзүмдүн чоңдугу таң калды окшойт. Ал: «Эмне болду?» дейт. Мен ага жооп бердим: «Эмне үчүн көк жалбырак ак?» Ал эми кайын журту минтип: «Эмне болуш керек? Мен дагы: «Кымбатым, бул эмне, ТЫНЫМСЫЗ АПА?!» Кайненеси: «Албетте. Анан баламды арык эт менен багам деп ойлойсуңбу?

«Арык эт» деген эмне экенин дагы деле түшүнбөйм. Бирок, макул. Ал Африкадагы желе жана белгилүү бир тамак. Мен үчүн эң кызыктуусу, анын беконду сабиз салынган калемпирге салганы болду. Элестеткиле, бул “вегетариандык тамакты” атайын мен үчүн жасашкан. Албетте, мен мурунтан эле вегетариандык тамакта чочко майы эмне кылат деп ойлонуп жүргөм. Жооп кандай болгонун билесизби? – Ой, канчасы бар! Айтып коюшум керек, ушулардын баарын бир жумага тараттык. Сүйүктүү дагы эле ушунча толкунданып, апасын бекер таштап кеткен жок …

Жадакалса бизди тойгузуу үчүн жасаган аракетинен күлкүлүү сезилдим. Тажрыйбалуу болуу кандай болду. Же бизди өз алдынча тамак жасай албаган акмактар ​​деп ойлойсузбу? Бирок, кызыктуураак болуп калды.

Бир күнү кайненеси эскертпестен келет. Эшикти ачкыла, босогодо турам. Уулу гана «кандайсың, жакшы» деп мага сунуш менен. Айтчы, ал уулун жакшы тарбиялаган жок, ошондуктан мен мени оңдошум керек. Ал мени базарга алып баргысы келет, пальто сатып алгысы келет.

Рак жаныбарын акыркы жолу качан көрдүңүз? Ошентип мен ага айландым. Менин көздөрүм Бермет ападан метаморфозадан өтүп жатат. Ошол учурда алар орбитадан кулап кетишкен. Мен: «Мен эч качан тон кийген эмесмин. Ооба, балким, балалыктан башка, абдан алыс, кар бүртүкчөлөрүнүн ролун ойногон. Анан Бермет апа мага ачык айтты: «Жакшы нерселерге көнүү эч качан кеч эмес. Болбосо “Солубийңе”, “Тоттикиңе” тоңуп, мага соо неберелерди төрөбөйсүң. Сиз түшүнүшүңүз үчүн, ал Колумбия менен Томми Хилфигерди ушинтип атаган.

Бирок, мех пальто, ушунчалык мех пальто. Мен дагы эле бизде кийим базарлар бар экенин билген эмесмин … Тандоо тез жана менин ордуна жасалган. Каракулдук «сулуулук» а ла магазиндин башчысы 70-жылдардагы. Мен аны кийинтип жатып, көзүмдүн жашын төгүп жибердим: 20 жылдан кийин мен кандай болом.

Бул жаңы нерсенин негизги кооздугу буюмдун салмагы болуп саналат. Менин морт ийиндерим дагы деле көтөрө албайт. Ал кайненесинен акчасын бул түктүү кереметке коротпоону суранды, бирок ал эч нерсеге кызыккан жок. Анын айтымында, бул кылымдардан бери келе жаткан нерсе. Жана бул чындык. Бүтүндөй бир кылым көпөлөктөрдүн жеми болот. Анткени анда басуу таптакыр мүмкүн эмес.

Ал эми кайын журт даамын татып калды окшойт. Ар бир жаңы күн, жаңы сумкалар. Же түшүнүксүз буттарды сатып алдым, анан үч банка үч литрлик бадыраңды сүйрөп кеттим. Таксиден араң түштү. Анан «бул кереги жок» дегенди такыр эле кабыл албайт.

Өзүңүздүн каражатыңыздан болсо жакшы болот. Бирок, маселе мына ушунда. Бермет апа бизге акча сурап келет. Өзүн жаман сезип жатканын айтып, дары-дармекке муктаж экенин айтат. Биз, албетте, ага беребиз. Бардык үнөмдөөлөр буга чейин жок кылынган. Ал эми өзүнө керектүү дарылануунун ордуна бизге тамак-аш сатып берет.

Күйөөм туруштук бере алган жок. «Апа, эмнеге?» дейт. Ал: «Тамак-ашты үнөмдөөнү ойлойсуң. Сиз кандайдыр бир абалда болосуз жана чек ара «сактоого. Эмне үчүн ал сага керек? Биздин дачанын абасы сонун, бакчасы кооз. Бул жерде биз силердин эс алууңарды чогуу өткөрөбүз”. Ошентип, мен биринчи жолу менин сүйүктүүм ультразвук менен кантип кыйкыра аларын уктум! Кийинки банктар кайнене үчүн тоголонуп бүткөндөн кийин, бүт кире бериште эң алкыш балдар бул жерде жашаарын билди. Күйөөм капалуу үшкүрүнүп гана: -Эми түшүндүңбү, эмнеге сени апам менен көпкө тааныштырбай калганымды? Эмне үчүн көптөн бери туугандарым менен жашабайм, эмне үчүн силердин шаарга көчкүм келди?

Анан эмне болгонун күнүгө ойлоном. Өтө камкор кайненемдин жашоодо эмнеси жаман? Балким ага психологиялык жардам керек?