Пассивдүү амебага үйлөнгөн Аялы күйөөсүн футбол үчүн урушту ЖАН КЫЙЫГЫ Мен бир социалдык тармакта отурам, мен өзүм тандаган досумдун сүрөтүн көрүп жатам. Төмөндө кыздын ушундай укмуштуудай адам үчүн тагдырга ыраазычылык билдирип, ага болгон сүйүүсүн мойнуна алып, мындай белектин бактылуу ээси болгонуна ишене албаган кол тамгасы бар. Кийинки, өбүү жана жүрөк менен смайликтер.
Анан мен да жолдошум менен мактангым келет деп ойлогом, бирок менде андай кылгым келбейт… Анан баары ал татыктуу эмес! Чындыкты айта турган болсок: «Эмне үчүн?! Кантип мен мынчалык кармалып калдым?! Ушундай “бактылууга” татыктуу болуу үчүн эмне кылдыңыз?! Кандай күнөөлөр үчүн?!” Жана адилетсиздик темасында ааламга бир топ суроолор …
Ооба, менин жолдошум оңолбос жалкоо адам. Ал жөн гана диванга жатып алып, телефонун тиктеп, саясат, кылмыштуулук жана балык уулоо тууралуу кыска видеолорду көргүсү келет. Менин Рустам ашказаныңызды калориялуу нерсеге толтуруу же туалетке баруу керек болгон учурларда гана бешинчи пунктту көтөрөт …
Жардам жөнүндө сөз кылуунун кереги жок. Рустам тазалоо, тамак жасоо, кир жуу, үтүктөө жалаң аялдардын иши экенине ишенет. Бирок үйүндө бир нерсе капысынан бузулса, анда бул анын бөлүгү. Мындай бузулуулар канча жолу болот? Беш жылда бир жолу!
Бир жолу биз агам Расулга барганбыз. Аны жана жубайын көрүү бир ырахат. Үй-бүлөдөгү адамдар укмуштуудай. Чай учурунда Расул бат эле баарын өз колуна алды: чай кайнатып, торт кесип, анан тарелкаларга кесимдерди иштиктүү түрдө тизди. Кечтин аягында бардык идиш-аяктарды жууп, аялынын далысын кучактап жанына отурду… Жадакалса ушул идилиядан ичим ооруп кетти. Мунун баары абдан жакшы!
Бир жумадан кийин бизге кайра иш сапары менен келишти. Мен өзүмдү жоготпой, идеалдуу үй-бүлөлүк мамилебизди көрсөткүм келди.
Эми гана Рустам агасынан таптакыр башкача болуп чыкты. Ал көбүнчө конокторубуз бар экенине маани берчү эмес. Күйөөм гаджеттен башын көтөрбөй, мырзанын позасында жата берди.
Мен аны жардамга чакырдым, бирок, сыягы, ашканада аялга жардам берүү падышанын иши эмес окшойт! Рустам унчукпай мени тоготпой койду. Концерт кылбайм деп чечтим, бирок ичимде баары кызуу жүрүп жаткан! Эх, ошондо кандай ачуулангам.
Келген конокторубузду узатып, жан дүйнөсүндө топтолгон нерселердин баарын күйөөмө айтып бердим. Ал да унчукпай, мени бардык өлүмгө дуушар болгон күнөөлөр үчүн айыптай баштады! Ал мени истерика деп атады, мен ар дайым ага жабышат деп ырастады! Ошол эле маалда анын көздөрү ушунчалык жайылып кеткендиктен, бир аз көбүрөөк болсо, каректери жарылып кетчү.
Менин миссим чыныгы амеба. Амбициялары, максаттары жана каалоолору жок. Ал жөн гана агым менен баратат. Экөөбүздүн кантип тил табышып калганыбызды да түшүнбөйм… Же ал тойдон кийин ушунчалык пассивдүү болуп кетти, же анын кандай адам экенин көргөн жокмун…
Келечек жөнүндөгү ойлорумда жанымда дагы бир адамды элестеттим: жеңил ойлуу, тамашакөй, өзүн ирониялуу. А мен жөн гана үйдө отургум келет. Өзү жөнүндө тамашаларды такыр жактырбайт, тырмалайт!
Мен паркка барууну же досторуна барууну сунуштасам, Рустам үйдө калууга шылтоо табат. Же тыгындар аны чыңайт, анан башы ооруйт, анан ашкере жейт.
Досторумдун биринин күйөөсү аны англис тилин чогуу үйрөнүүгө мажбурлайт. Дагы бир досу күйөөсү менен спорт менен машыгат: алар кечинде чуркашат, спорт залга барышат. Ал эми жолдошум экөөбүздүн мамилебиз ошол создордон кйин начарлай баштайт. Бул диванга эч нерсе келбейт!
Бир жолу туугандардын тоюнда коноктордун арасынан жубайларды байкадым. Майрам бою көңүл ачып, бири-биринин тамашаларына күлүп, бий аянтчасында жанып турушту. Алардын жакшы мамилеси жана чыныгы сезимдери бар экени дароо эле байкалат. Бирок Рустам мени эч качан жай бийге чакырган эмес. Эгер ал бешинчи пунктту көтөрсө, анда туалетке баруу же дагы бир тамеки тартуу.
Эркегимди кантип бошотуп, кантип кыймылдуураак жандыкка айландырам, кантип титирейт билбейм. Бирок мен чындап эле сиз менен бирге учуп, дем алган адамдын жанында болгум келет, ал тургай аны менен дүйнөнүн учу-кыйырына чейин булгалайсыз …
