(7-бөлүм.)
«Орус иттей болгон,өлүгүңдү көрөйүн,
дагы келип,каякка жетелешип кеттиң»,
Ракыянын ташка тамга баскандай каар
дуу үнү,кулагына шак угулган Акмарал,
энесинин маңдайына тура калып,каткы
рып жиберди.-Ээ,эмне болду сага,акыл-
дан айныдыңбы,кайсыга күлөсүң,»Көрказардын» өтүкчүсү менен
жетелешкениңе сүйүнүп жатасыңбы,уя
тың чымчым болгондо,күлбөй күл бо-
лоор элең,эмне ырсактап,деп далай
сөздү айтат беле:-Апа,сиздин Токтосун-
ду орус ит дегениңизге күлүп жатам,тап
паганыңыз жок да.Мени кечириңиз,
«орус ит» менен экинчи сүйлөшпөйм,
чын эле бала элемин да,кайдагы күйөө,
кайдагы сүйүү.Окушум керек,анын үс-
түнө,»көрказар» менен кантип,куда-сөөк
болосуздар.Кадырыңыз жан болсун,
Токтосун менден тогуз саржан ары жүрөт.Кабатырланбаңыз,эненин сөзү,эс акылдын көзү тура,мени кечириңиз да,
эртең гүлгө барганга уруксат бериңиз,
деп,энесин кучактап өптү.Ракыя уккан
кулагына ишене албай,курч көз карашы менен кызын тиктегенде,анын көздөрү
Акмаралдын шилисинен өткөндөй,де-
неси чымырап чыкты.
Ракыя ишенгиси келсе да,кызынын
сырын жакшы билгендиктен,бул тез
аранын ичинде минтип,чечим чыгар-
байт эле,жыландын башын кайдан чы-
гарган жатат деп,оюна чөгө,кызын те-
ше тиктеди.Жоодураган көздөр,арамы
жок,ала качпаган,татына көздөр,энесинин көзүнө чагылыша
түштү.
(Уландысы бар.)
