Атага караганда өгөй атага көбүрөөк окшош

Мен сүйүү дем ​​берүүчү нерсе деп ойлочумун. Ал түбөлүккө созулат. Жана ар дайым бакыт гана алып келет.

Бирок, баары баналдык болуп чыкты. Жаштык, көйгөйлөр, көйгөйлөр… Балабыз пайда болгон үчүн күйөөсүнүн муктаждыктарын жана талаптарын чектөөнү каалабагандыгы. Жана дагы — ал бизге өзүнүн фамилиясын берди деген күчтүү ишеним, бул жетиштүү.

Баары бар болчу: көз жаш, көңүл калуу, болуп жаткан окуялардын реалдуу эместиги. Бирок, акырындык менен баары өтүп кетти. Мен өттүм андай кыйынчылыктан. Бирок ал кезде тогуз гана жашта болгон кызыбыз бир жылдан кийин да ата-энесинин ажырашуусун башынан өткөргөн. Психологдор бул нормалдуу реакция экенин айтышты. Баарынан жаманы, биринчиси өзүнүн атасы экенин унутуп калган. Конокко келген эмес, көбүнчө чалууларга жооп берчү эмес. А эгер жооп берсе, абдан кургак сүйлөдү. Баланын өзүнө жүк экенин бардык иштери менен көрсөттү.

Акча жагынан көйгөйлөр болгон. Анан алимент өндүрүүнү чечтим. Мына ошондо күйөөсү кызын эстеди. Ал аны конокко чакыра баштады, аны сейил багына алып барат. Ушундай сейилдөөлөрдүн биринен кийин кыз бөлмөгө өзү эмес, кайра келди. Ал аны сүйлөшүүгө жетишти. Көрсө, бул атам анын жолугушууларына тоскоол болуп жатканымды айткан экен. Анан эмнени элестетсеңер? Мен андан «акыркы тыйындарды» талап кылганым жана анын кызына эч нерсе жетпей калганы жана ага даамдуу тамак сатып ала турганы. Балага бул манипуляция экенин түшүндүрүү үчүн көп убакыт кетти. Жол кире кымбат эмес, мен атама кеткен чыгымды төлөп бере алам. Баса, ага эки балмуздак жегенге акча бер. Ал иштеген. Мурунку мени “ойлуу канчык” деп, дагы бир жолу пенсияга чыкты.

Кайненеси кийлигишти. Ал көбүнчө чет өлкөдө иштейт. Ал небересинин башынан өткөн окуяларды туугандарынан укканда уулун үйдөн кууп чыгам деп коркуткан. Анын батири үч бөлмөлүү, шаардын борборунда. Ал эми уулун чет жактагы мурдагы заводдук жатаканага чоң апасына каттатып койгон. Анткени анын жүрүм-турумуна дайыма канааттанган жок. Анын дагы улуу кызы бар. Ооба, ал дагы деле балдар менен иштебейт. Ошондуктан небереси үчүн өз уулу экөө башын чаап калышат. Кудай аны колдосун.

Бир сөз менен айтканда, атабыз өзүн татыктуу ата-эне катары көрсөтүп, жумасына бир жолу кызын чакыра баштады. Менин да жашоом жакшырып баратат. Жаңы адам пайда болду — Шамил. Таптакыр келбесе да, ар дайым жанында болчу. Ооба, биринчи дос катары. Ажырашканымдан кийин гана бири-бирибизге болгон тилектештигибиз жөнүндө сүйлөшө алдык. Ал эми февралда алар кол коюшкан.

Бирок бул жерде окуянын дагы бир бурулушу. Мурункулардын достору үчөөбүздү (мени сүйүктүүм жана кызым менен) оюн-зоок борборунан көрүштү. Анан алар кызы мыйзамдуу атага караганда өгөй атага көбүрөөк окшош экен деп ар жакка ушак тарата башташты.

Чынын айтсам менин кызым атамдын үй-бүлөсүнө окшош. Ал кичинекей айылдан. Кызым менен акыркы сапарга узатуу күндөрүнө кантип келгенибиз эсимде, биз жөн гана таң калганбыз. Ал жерде жашоочулардын бардыгын алыскы туугандар деп эсептешет, менин балам да алардын тукумуна туура келет: көздөрү көк, чачы тармал. Атам аны менен дайыма сыймыктанчу. Мунун баарын күйөөсү биринчи көрүп, билген. Анткени мен башында ушак-айыңдарды гана укчумун.

Бирок, кайненеде бир көйгөй болгон. Аны жумушка алган жумуш берүүчү салык төлөөдөн качкан деп кармалган. Ал эми бардык жумушчулар иштеп тапкан акчасын толук төлөбөй өлкөдөн депортацияланган. Бир сөз менен айтканда, байкуш аял ойлогондон таптакыр башка нерсе менен кайтты. Мына, уулу жардамдын ордуна баш көтөрө баштады. Квартиранын акчасын азыр сен эмес мен төлөп жатам деп айт. Анан мага көрсөтмө берилген жок.

Биз дагы көрсөтмөлүү спектакль бердик. Мас болуп калып, кадалып, баланын көзүнчө мен аны иштеттим деп айтты. Балким азыркы күйөөңүз менен да. Анткени анын да көздөрү көк. Ал ДНК анализин жасап, бардык алименттердин кайтарылышын талап кыла турган булбулга толтура баштады. Кызымды дагы ыйлатты. Биз аны эшикке чыгардык.

Башында мен аны өлтүрүүгө даяр болчумун. Ошондо менин Шамил мени сооротуп, балким ушундай жакшыраактыр деди. Анын акчасы болбосо, кандайдыр бир жол менен чыгабыз. Бирок бала капа болбойт. Айталы, чындап эле чыныгы ата ал, башкача айтканда, Шамил деп коёлу. Эмнеси болсо да азыр аны багып жатат.

Ушундай ойлор менен төртүнчү күн чуркадым. Биз расмий түрдө эч нерсени өзгөртө албайбыз. Анткени, мен биринчи күйөөмдү эч качан алдаган эмесмин, биологиялык аталыктан да күмөнүм жок. Ошондуктан эч бир сот эч нерсени тааныбайт. Бирок, биз жөн гана балдарга алименттен баш тарта алабыз. Бул ишибизге эч ким тоскоол боло албайт. Ал эми мурунку кызы бар экенин унутуп сүйүнүп, кызды албай калат.

Экинчи жагынан мен жалганчы экенмин. Биринчи күйөөсүн алдап, кызы алдады. Эмнегедир баламдын көзүнө жакшы көрүнбөй калам.

Дагы бир көйгөй бар. Кызы чындап эле атасы менен сүйлөшкүсү келет. Бирок мындай ата-эне эмнени үйрөтө алат? Бул Шамил болобу …

Кыскасы, мен эмне кыларымды билбейм. Анан жакшылык үчүн калп барбы?