Квартирант менин күйөөм болуп калды
Бала менен кыз телевизор көрүп жатышат.
Мен ата-энемди сүйөм. Алар жакшы, боорукер жана камкор. Ал тургай, өтө камкор! "Айданка, шляпаңды кий, бүгүн салкын" деп кабатырланат апам. – Айданка, жатып окуба: көзүңдү бузуп аласың! ата тынчсызданат. Бала кезимде муну кадимкидей эле кабыл алчумун, бирок чоңойгон сайын... Дайыма: «Күндүү, жумуштан кийин көпкө созула бербе: кечинде көчөдө бейбаштар абдан көп!» дегенди угуп калам. же "Айдана, түнкүсүн кофе зыяндуу, сүттү бал менен ичкен жакшы ...", мен кээде унчукпай шайтанелем.
Жыйырма жетиге чыкканда ата-энелик камкордук мени ушунчалык чарчатып жиберди, акыры түшүндүм: тез арада өзүмдүн турак жайымды алышым керек. Тилекке каршы, мага мурас катары батир калтырып кете турган чоң энелер, жеңелер болгон жок, демек бир гана жол бар: сатып алуу. Орточо айлык алган орто жетекчи кантип квартира сатып алат? Туура: кредит ал. Анан эки жолу ойлонбой туруп, каржылык кулчулукка кирүүнү чечтим. Бирок банкка барар алдында ата-энесине:
- Апа, ата, мен бойго жеттим, жалгыз жашагым келет.
- Бизсиз кандайсың? Апам колдорун көтөрдү.
— Бизге эмне болду? Атам капа болуп кетти.
- Сени менен өзүмдү жакшы сезем, бирок жеке жашоомду эч качан минтип уюштурбайм.
Талаш оңунан чыгып, ата-бабаларым көз жашын сүртүп, ата-энелик батасын беришти.
Алгач бир бөлмөлүү батир алам деп ойлогом, анан ойлонуп, "копейкалык кесимди" максат кылууну чечтим. Баанын айырмасы өтө чоң эмес, бирок жеке жашоо чындап өнүгүп кетсе, экинчи бөлмөдөн бала бакча жасай аласыз ...
Менин жолум болду! Мен эски жашыл аймактан кичинекей болсо да эң сонун батир таптым. Кожоюндары башка шаарга кетип, эмеректери менен кошо сатып жиберишкен. Ремонт абдан жаңы, жакшы сантехника, эки сүйкүмдүү балкон. Бир сөз менен айтканда, көчүп жана жаша! Ооба, мен көчүп келип, жашай баштадым.Жыргалчылык бир айга жакын созулду. Анан кредитти төлөгөндөн кийин айлыктан калган байкуш күкүмдөр менен жашоо мүмкүн эмес экенин билдим. Айтайын дегеним, бул мүмкүн, бирок абдан кыйын. Жок дегенде эң чукул муктаждыктарга жетиштүү болчу.
Мурунку классташым Каныкейди көчөдөн жолуктурганда, мен өзгөчө каржылык жактан начарлыгымды сездим, ал милдеттүү түрдө кучактап, өбүшүп, мени пиццерияга сүйрөп кетти. Ал эми тамак-ашка күнүнө үч жүз сом акчам бар. Анан дагы бир тыйын эмес. Азыр мин жумшасам, үч күн текчеге тишимди тыгышым керек!Каныкей мектепте окуп жүргөндө эле баамчыл болгон жана көп жылдар бою ал көзү ачыктык жөндөмүн өрчүткөн. Ал менин оюмду окуп жаткандай.
- Акча тарбы? Кеттик, кеттик, гонорарымды бүгүн алдым, ошон үчүн сени конок кылам!
— Ойлонбогула, — дедим мен калп кайдыгерлик менен. - Кеттик, бирок жарымын төлөйбүз.
- Мен сага айтып жатам: мен гонорар алдым. Жана мен күтпөгөн бир нерсе. Анда эмесе, досум!
Эки стакан сыра(пиво) ичкенден кийин эс алдым:
- Ук, Каныкей, сен менин акчага кысылып калганымды кантип түшүндүң?
"Анткени мен сени тырышчаак деп билем. Кадимки болсо мени эчак эле кафеге сүйрөп кетмексиң. Эгер сен аны тартпасаң, анда бул убактылуу кризис.
"Мен бул түбөлүктүү деп корком" деп үшкүрдүм. «Жок дегенде он беш жыл.
- Кредитке батир алгандырсын? бир досум сунуштады.
- Буканын көзү! Эки бөлмөлүү батир алууну чечтик. Эми...” деп колумду шылдыңдадым. - Азыр мен юбка да кийбейм: колготкиге жетиштүү акча топтой албайсың.
Эмне үчүн квартирант албайсың? Колготки жана башка айымдардын жыргалчылыгынан сөзсүз акча табасыз.
«Билесиңби, бул менин оюмдан мурда эч качан келген эмес», - деп мойнума алдым. - Жана бул ой! Студент алып кетем... Бирок билесиңби, чоочун кишини үйгө киргизүү дагы деле коркунучтуу. Бир нече шылуундар!
Баса, жеңемди Бишкектен жумушка чакырышкан. Менимче, ал сенден бир бөлмөнү ижарага алса, кубанат.
Бир чатырдын астында таптакыр чоочун адам менен? Мен ойлонуп калдым. - Жакшы мен билбейм…
Бири-бириңерди таанып, тааныш болгула! Ал алдамчы эмес экенине 100% кепилдик берем. Акыр-аягы, пол жатаканада негизги нерсе эмес. Эмне?
- Эмне? Мен кайра кайталадым.
- Мүлк бузулбасын жана ижара акысы өз убагында төлөнсүн! Бул жерде мен Максатбек үчүн кепилдик берем. "Ал... карыбы?" Эмнегедир сурадым.
- Бышырып бересиңби? Каныкей күлүп койду. - Ал идеалдуу. Мейли, чеч!
Мен эки мүнөт ойлонуп, анан баш ийкедим:
«Макул, идеалдуу ижарачыңызды чакырыңыз. Ага айтыңыз, мен ага бир бөлмөнү ижарага берүүгө даярмын ... мисалы, эки жүз долларга.
- Үч жүзгө! Байке жогорку класстагы программист, айлыгы жакшы, ошондуктан жакырланбайт.
Бир жума өткөндөн кийин, Максатбек менин батиримде пайда болду - унчукпаган отуз беш жаштагы жигит, көптөгөн программисттер сыяктуу эле бул дүйнөдөн бир аз. Бирок, анын толкунунда болсо да идиш-аяк жууп, жарыкты өчүрүүнү унуткан эмес. Дагы бир плюс: ал үйгө түнөш үчүн гана келди. Кыскасы, арендатор эмес, кыял!
Адегенде анын жашоосу мени таптакыр кызыктырган жок, анан... Ошентсе да биз бир чатырдын астында жашап жатабыз, демек биз таптакыр чоочун эмеспиз. Максатбек бир нерсе жеди -Сыяктуу: кытай кесме жана бутерброд. Мен деликатестерге да кызыккан эмесмин, бирок дайыма шорпо же борщ бар болчу. Бул апамдын тарбиясы болчу. Мен идеалдуу тургундун гастрит оорусуна чалдыгып калышын каалабагандыктан, аны чогуу тамактанууга чакыра баштадым. Ал баш тартпай, «жалпы казанга» тамак-аш сатып ала баштады. Мен анын кир кийимдерин жууш үчүн ала баштаганда (кир жуугуч машинага кошумча свитер же футболка ыргытуу мен үчүн эмне кыйын?), Максатбек тынымсыз таштанды чыгара баштады. Маяковский бир жолу мындай деп жазган: "Сүйүү кайыгы күнүмдүк жашоого кулап түштү ..." Максатбек менен баары ойдогудай болду, тескерисинче: жалпы жашоодон сезим пайда болду. Ал ушунчалык жай өскөндүктөн, экөөбүз тең эч нерсени байкабай калдык. Анан Максатбек эс алып, үйүнө кетүүнү чечти.
«Менден үч жумага тыныгуу аласың...» деди ал баштыкка салып.
– Мен эс алам, ооба, – башымды ийкедим. "Бул шымды ылдый түшүрбө, бырыштырат... Көйнөктү өзүм бүктөйүн..."
Мен Максатбекти сагынам деп шектендим, бирок сагынычтан өлүп кала жаздаганымды ойлогон эмесмин! Жадакалса аппетит жок болуп, он күндө үч килограммга арыктадым. Ал эми он биринчи күнү Максатбек күтүлбөгөн жерден кайтып келди. - Бир нерсе болду? Мен коркуп кеттим.
- Жөн эле ... үй тартты.
"Мен эртеңден баштап каникулдамын" деди ал мени кучактап алган күчүктүн кубанычын жашырууга болгон күчүн жумшап.
А менде дагы он күн калды. Бир жерге баралы!
- Сен үйгө тартылдың!
- Мен сага тартылдым! Жана тартат. коркунучтуу күч менен!
Мен анын көздөрүнө карадым. Жок, калп айтпа! Мына ушундай...
Бүгүн Максатбек экөөбүз кичинекей бөлмөдө оңдоо иштерин бүтүрдүк.Биз аны жаңы обои менен чаптадык - көк фондо көп түстүү парустук кайыктар. Менин оюмча сонун обои, айрыкча бул балдар бакчасы экенин эске алсак болот!
Айлар,жылдар отуп бири бирибизге конуп ,ал мага сунуш кылды куйоого тийууго программистке,азыр 3 балабыз бар,ошол кредитке алган уйду толоп буттук,ошол квартирада жашообуздун ыраахатын алып жашап жатабыз!
